یادداشت شماره ۵
عنوان: جوانان حسابدار، چرا از جامعه فاصله دارند؟
اگر نگاهی به چهرههای فعال در جامعه حسابداران رسمی بیندازیم، بهسختی میتوان حضور جدی نسل جوان را در ارکان تصمیمگیری یا حتی در بدنه پررنگ جامعه دید.
حسابداران جوان، نهتنها کمتر مشارکت میکنند، بلکه گاهی به کلی از ساختار صنفی فاصله گرفتهاند.
چرا؟
نخست، باید پذیرفت که جامعه نتوانسته پل ارتباطی مناسبی با نسل جدید بسازد. جوانانی که پس از سالها تلاش، وارد حرفه میشوند، انتظار دارند در ساختار صنفیشان دیده شوند، شنیده شوند، و رشد کنند. اما آنچه در واقعیت تجربه میکنند، بیگانگی با فضا، بسته بودن حلقه تصمیمسازی، و فاصلهی عمیق بین انتظارات نسلی است.
دوم، شرایط اقتصادی حاکم بر حرفه نیز این شکاف را تشدید کرده است.
حقوق پایین، ساعات کاری طاقتفرسا، نبود افق روشن شغلی، و عدم امنیت بلندمدت باعث شده حسابرسی برای بسیاری از جوانان، نه یک مسیر حرفهای پایدار، بلکه صرفاً یک مرحله موقت در آغاز مسیر کاری باشد.
وقتی حرفه نتواند انگیزه ایجاد کند، چرا جوان بماند؟
از سوی دیگر، جامعه در ارائه برنامههای توانمندسازی و مشارکتپذیر کردن فرآیندها نیز موفق عمل نکرده است. چند نفر از اعضای فعلی شورای عالی یا هیأتمدیره از نسل زیر 45 سالاند؟
چند بار جامعه به جای آموزش رسمی، فضایی برای گفتوگوی نسلها فراهم کرده است؟
مسئله این نیست که جوانان بیعلاقهاند؛ مسئله این است که جامعه، هنوز زبانی برای صحبت با آنها نیافته.
ما در آستانه انتخاباتی هستیم که میتواند زمینه بازسازی این رابطه را فراهم کند. ورود چهرههایی که دغدغه جذب، حفظ و رشد نسل جوان دارند، نه فقط یک شعار، بلکه یک ضرورت برای بقای حرفه است.
اگر میخواهیم جامعهای زنده، بانشاط و آیندهدار داشته باشیم، باید در سیاستگذاری آن، صدای جوان شنیده شود.
و این، فقط با مشارکت آگاهانه در انتخاب افراد دغدغهمند ممکن است.
پیشنهاد میان مدت و کوتاه مدت:
۱. کرسی و سهمیه برای جوانان در ارکان جامعه
۲. طراحی نظام شفاف و سهل ارتقای شغلی (از کارآموزی تا شریک مؤسسه).
۳. تقویت ارتباط میان نسلها
۴. اجرای برنامه «منتورینگ»؛ هر عضو باسابقه، مشاور حرفهای یک یا دو جوان شود.
۵. استفاده از نظرسنجیهای آنلاین برای دریافت نظر جوانان در تصمیمهای کلان.
۶. شفافسازی بیشتر عملکرد شورای عالی و انتشار گزارشهای دورهای قابلفهم برای همه اعضا.
محمد قبول
حسابدار رسمی
|